Toen ik begon met fotografie, had ik drie doelen. Ik wilde een betere fotograaf worden; ik wilde anders leren kijken én ik wilde andere fotografen ontmoeten. De bescheiden jongen in mij (hij zit ergens) maakte zich geen illusies. Ik kon niks. Camera aan, automatische instellingen en op de knop drukken. Ja, oké, ik tekende veel en daarbij speelt licht ook een rol. Maar mijn kennis van de fotografie was echt vrijwel nul. Ook kende ik helemaal niemand in de fotografiewereld. Vrijwel niemand, op fotograaf Miriam Rohde na. Miriam gaf me mijn eerste workshop, aan de keukentafel. Hoe zat dat dan met ISO en diafragma in de praktijk? Je moet toch ergens beginnen.
Daarna bezocht ik Evely Duis, die me vertelde hoe zo’n flitser werkt. De basis van toegevoegd licht. Ik kwam nog een keer terug bij Evely, om gerichter in te gaan op flitsen met één flitser. Dat wilde ik kunnen op locatie met minimale gear. Om met maximale gear te oefenen, wandelde ik bij Michiel Fischer binnen. Spelen met veel en grote lampen en reflectoren, veel geleerd! Ik wilde, naast mijn commerciële werk, meer te weten te komen over die spannende wereld van de straatfotografie. Dat ging best prima met mijn 70-200mm lens, maar ik wilde dichterbij. De aangewezen workshop was natuurlijk die van Fokko Muller. En ik bezocht Parijs onder toeziend oog van Valérie Jardin, wiens workshop ik ook volgde.
Ook online volgde ik workshops en hoe meer ik er deed, hoe meer ik steeds weer tot dezelfde conclusie kwam: workshops openen je wereld. Kennis is leuk, maar inzichten zijn leuker. Workshops volgen, dat is leren in de praktijk. Het nut van die workshop zit hem voor mij echt in het afkijken van anderen. Wat doet die gepokte en gemazelde leraar of lerares nu eigenlijk? Hoe kijken andere deelnemers, en welke cameratrucjes kan ik mee naar huis nemen? Eigenlijk boeit het onderwerp me niet eens zoveel, ik heb ook enorm veel geleerd toen ik met een statief ergens aan zee een zonsondergang stond te fotograferen.
In mijn ogen gaat het er niet om welke workshop je doet, maar wat die workshop met jou doet. Of dat nu een-op-een of in groepsverband is. Ik hou zoveel van workshops, dat ik ze zelf ben gaan geven. Dan kan ik ongegeneerd afkijken van mijn deelnemers en bestuderen hoe zij met hun camera omgaan. Mijn grootste fotografiedroom is om altijd workshops te mogen blijven doen en geven, of dat nu in mentor- of groepsverband is. De vorm maakt me niet uit. Altijd blijven leren. In wat voor setting dan ook. Door dit te blijven doen, weet ik zeker dat ik dichter bij mijn drie doelen kom. Ik blijf mezelf en mijn fotografie verbeteren, ik leer steeds weer anders kijken en man, man, man, wat is het leuk om andere fotografen te ontmoeten!
Dus twijfel jij nog over die ene workshop, boek hem dan gewoon. Ik garandeer je dat je er nooit een slechtere fotograaf van wordt!
Instagram: @michielheijmans
Deze column komt uit Focus juni
