“Op zo’n moment wéét je instinctief als fotograaf dat je moet schieten. Niet één foto, maar veel foto’s, want DE foto moet ertussen zitten.”
Wie?
Ik ben Sandra Uittenbogaart, 45 jaar, zelfstandig fotografe en lid van de NVF sinds 2020. Tot dit jaar hield ik mij voornamelijk bezig met documentaire fotografie en straat-fotografie in mijn eigen stad Den Haag. Begin 2020 had ik net een meerjarenproject over de badplaats Scheveningen afgerond, gevolgd door een groepsexpositie in museum Panorama Mesdag (nog te zien tot eind februari 2021). Tijdens de coronacrisis is echter het journalistieke balletje flink gaan rollen. Ik kreeg van het Haags Historisch Museum en de gemeente Den Haag de bijzondere opdracht om de gevolgen van de crisis te vangen in een serie van 100 foto’s. Dat betekende dat ik onherroepelijk ook mijn aandacht verlegde naar de nieuwsfotografie; naar de vele demonstraties op het Malieveld, de overlast op Scheveningen deze zomer, de roerige protestmarsen tegen de corona-maatregelen en de politieke agenda. Vooral bij de demonstraties heb ik een groot aantal andere fotojournalisten leren kennen, en door hun verhalen en stimulans ben ik lid geworden van de NVF. Tegelijkertijd heb ik me aangesloten bij fotoagentschap De Beeldunie, om mijn foto’s te kunnen delen en archiveren. Bijgaande foto is ook opgenomen in de collectie van De Beeldunie.
Wat?
Deze foto maakte ik op 28 juni jongstleden tijdens de verboden demonstratie van actiegroep Viruswaanzin (nu: Viruswaarheid) in Den Haag. Ondanks een verbod van de rechter om die dag actie te voeren en een oproep van voorman Willem Engel om niet naar Den Haag te komen, waren er toch diverse betogers naar de hofstad afgereisd. Na enkele schermutselingen op het Koekamp en het Malieveld dreef de politie de groep terug naar het station en riep hen op naar huis te gaan. Om te voorkomen dat demonstranten alsnog de binnenstad in zouden trekken, zetten diverse agenten te paard de toegang tot het centrum af, op deze foto bij de Herengracht. Via een sluiproute was ik achter de afzetting gekomen en daar liep ik langs een Aziatisch restaurant waar een bezorger van Thuisbezorgd.nl op het punt stond te vertrekken. De jonge bestuurder had het politiekordon gezien en dat zat ’m niet lekker. Hij liet de dame die hem de maaltijden had gegeven herhaaldelijk weten dat hij niet wist hoe hij daar langs moest komen. Maar zij was vrij kordaat en verzekerde hem dat het wel ging lukken. Nieuwsgierig als ik was hoe dat zou aflopen bleef ik hangen en zag ik hoe de scooter eerst rechts over de stoep langs de afzetting probeerde te gaan, wat niet lukte. Om vervolgens achter de paarden te blijven staan tot ze zouden wijken, wat ook zonder resultaat bleek. En dan komt dat ene moment… Opeens besluiten de twee agenten links verder naar links op te schuiven om ook de stoep gedekt te houden. Er ontstaat kortstondig een gat in het kordon en ik zie de scooter zó dat gat in draaien, als zevende paard op een rij. Op zo’n moment wéét je instinctief als fotograaf dat je moet schieten. Niet één foto, maar veel foto’s, want DE foto moet ertussen zitten. En ja, ik ben blij met het resultaat. Niet alleen omdat het een humoristische foto is, maar ook omdat ze een groter verhaal vertelt, over leven in crisistijd.
Dit artikel is afkomstig uit Focusmagazine 3 2021.
