In de loop van mijn carrière heb ik een groot aantal technische ontwikkelingen meegemaakt. Sommige bleven maar kort relevant en verdwenen snel weer van het toneel, maar er waren er ook, die de manier waarop ik mijn werk doe wezenlijk hebben veranderd. Ik kan me bijvoorbeeld nog goed het moment herinneren dat ik voor het eerst overstapte van airbrush naar Photoshop met (toen nog) een Supermac tablet. Al snel ging ik van die tablet over naar de Intuos-tablets van Wacom, waar ik een groot deel van mijn carrière met heel veel plezier mee gewerkt heb. Een volgende grote stap was toen Wacom op de markt kwam met de Cintiq Pro pendisplays. Het was even omschakelen; van tekenen op een tablet en kijken op een apart scherm, naar tekenen en kijken op zo’n pendisplay. Meestal gaat bij mij zo’n omschakeling gepaard met de nodige weerstand want mijn oude workflow was toch immers prima? In het geval van de pendisplays was dit echter een ander verhaal.
Op zich was het werken met een pentablet, zoals de Intuos-tablets van Wacom, al ongelofelijk veel intuïtiever dan werken met een muis. De stap van deze tablets naar een pendisplay maakt het verhaal, dat we in onze vroege jeugd hebben aangeleerd door te leren tekenen en schrijven, compleet. Opeens was het werken op de computer met een pendisplay te vergelijken met tekenen op papier. Natuurlijk ligt het dan voor de hand dat illustratoren zonder verdere twijfel met dit soort gear aan de slag gaan, maar waarom zou je als fotograaf of beeldbewerker zo’n pendisplay willen gebruiken? Ik denk dat er nog veel zijn die tot op de dag van vandaag al hun bewerkingen met een muis of de trackpad van hun laptop doen.
Voordelen pendisplay
Toch heeft het werken met een pendisplay veel voordelen, zelfs ten opzichte van een gewone tablet. Aangezien je direct op het beeldscherm werkt kun je bijvoorbeeld bij het maken van een masker, in Adobe Photoshop, een stuk accurater en gedetailleerder werken wanneer je een aantal losse beelden wil samenvoegen tot één compositie. Ook het retoucheren van huid en make-up of het aanbrengen van highlights gaat, omdat je direct op het beeldscherm werkt, met het grootste gemak. In het verleden vereiste dit soort handelingen met een traditionele setup (tablet en beeldscherm) enige oefening om een gevoel te krijgen voor de benodigde hand-oog coördinatie. Nu is dat echt plug and play vanaf het moment dat je je tablet aansluit en de bijbehorende pen oppakt. Tot nu toe was de prijs van een dergelijke pendisplay wel een barrière. Zoals ik eerder in Focus schreef kwam Wacom in eerste instantie uit met de Cintiq Pro pendisplays (respectievelijk in 13”, 16”, 24” en hun vlaggenschip de 32”). Ik werk zelf sinds dat deze op de markt kwam met de 32”, maar ik heb ook met de andere formaten gewerkt. De pendisplays van de Cintiq Pro-lijn zijn ongelofelijk fijn gereedschap om mee te werken en hebben mij, workflow-technisch en creatief, echt naar een nieuw level gebracht. Het enige nadeel is echter dat het kostbare tools zijn, en daardoor voor veel mensen buiten bereik. Om aan die feedback gehoor te geven komt Wacom nu met een nieuwe lijn, de Wacom Cintiq. Deze is er in twee handzame formaten, 16” (DTK-1660) en de 22” (DTK-2260) versie.
Verschillen en overeenkomsten
De Cintiqs hebben dezelfde pentechnologie als de Cintiq Pro’s. Dit houdt onder andere in dat de drukgevoeligheid identiek is en dat er vrijwel geen vertraging in de reactietijd merkbaar is. In de praktijk is dan de interactie tussen jou en de tablet vloeiend waardoor de Cintiq heel lekker werkt. De ergonomie is ook prima. De voedings- en datakabel zitten mooi aan de achterkant weggewerkt, in plaats van aan de zijkant zoals je bij vorige generaties tablets nog wel eens zag. Voordeel daarvan is dat je daar niet tegen aan kunt stoten als je je tablet vastpakt tijdens het bewerken van foto’s. De Cintiq 22 wordt geleverd met een stevige standaard die je in verschillende standen kunt zetten, zodat je de voor jouw prettigste werkhouding kan kiezen. Voor de Cintiq 16 moet deze apart worden aangeschaft, hij kost 80 euro. De pendisplays zijn heel compact en dus goed mee te nemen voor eventueel werken op locatie. Het geïntegreerde beeldscherm van de Cintiqs heeft een Full HD-resolutie, iets dat ik voor deze formaten pendisplay’s eigenlijk heel prettig vind. Voor mij is de 4K van de Cintiq Pro-lijn alleen handig in de grotere beeldformaten, omdat de interfaces van de programma’s vaak (nog) niet schaalbaar zijn, waardoor icoontjes op de kleinere pendisplay’s wel heel klein worden. De kleurdiepte is ook net iets minder dan die van de Cintiq Pro-modellen, maar ook dat zou voor mij geen dealbreaker zijn.
Ik heb in het verleden de mooiste projecten gemaakt in samenwerking met fotografen als Erwin Olaf, waarbij de kleurruimte van de monitors waar ik toen mee werkte vele malen kleiner was dan die van de huidige Cintiq of de Cintiq Pro displays. Dit was voor mij nooit een belemmering. Verder heeft de Cintiq-serie geen touch-bediening. De ene persoon zal dat missen, de andere totaal niet. Zelf werk ik hoofdzakelijk met de pen op mijn tablet ondanks dat ik op de Cintiq Pro de touch optie wél heb.
Wat je krijgt is een fijne handzame pendisplay voor een hele scherpe prijs. De Wacom Cintiq 16 kost rond de 600 euro en bij de Cintiq 22 is dat nog net geen 1.000 euro. Als je dan weet dat de prijs van de Wacom Cintiq Pro 16 zo rond de 1.500 euro ligt, dan krijg je met deze nieuwe Cintiqs wel veel tablet voor je geld. Ik was onder de indruk van deze nieuwe serie pendisplay’s en denk dat Wacom deze technologie voor een grote groep mensen bereikbaar maakt.
Conclusie
Al met al zijn de Wacom Cintiq 16 en 22 pendisplays waar ik mezelf als professional zeker mee zou zien werken. Ik kan me voorstellen dat ik ze zou gebruiken op reis, op locatie of bij een klant. Dat je nu voor een relatief lage prijs kennis kunt maken met deze intuïtieve manier van werken is fantastisch. Het kan veel fotografen en beeldbewerkers helpen om hun workflow en creativiteit naar een nieuw level te brengen. En dat is, of je nou hobbyist, semi pro of professional bent, een goede ontwikkeling.
