“Photoshop, je hebt voor- en tegenstanders… Persoonlijk ben ik een groot fan van Photoshop: wat heeft het mijn fotografie veel gebracht! Maar ik snap ook de tegenstanders wel, hoor. Er zijn genoeg voorbeelden te noemen waarin ‘men’ een beetje is doorgedraaid. Ik weet nog dat ik Julia Roberts drie jaar geleden voor mijn lens kreeg, en ik toch echt niet dat ‘perfecte’ hoofd met perzikhuidje zag dat een cosmeticagigant mij voor schotelde op megagrote billboards… Dan is het dus gewoon misleiding: die mooie huid is niet te danken aan de crème, maar aan Photoshop. Ook kreeg ik eens een Amerikaanse zangeres in mijn studio, die ik totaal niet herkende toen ze bij me aanbelde – ik dacht dat ze de visagiste was…”
“Maar laten we eerlijk zijn: Photoshop heeft ons leven wel een stuk makkelijker gemaakt! Al dat proberen in die donkere kamer kostte aardig wat fotopapier en uren geduld. Nu probeer je dingen uit in een seconde. Dat geklungel met een netpanty over je lens voor een wat zachter effect, iemand zo neerzetten dat je net even die koortslip niet zag, enzovoort, enzovoort… Alles is nu in een handomdraai weg te werken of te corrigeren.”
“Wie vormen nu eigenlijk de grootste groep tegenstanders van Photoshop? Dat zijn toch vaak de wat ‘oudere’ fotografen onder ons, die het niet onder de knie hebben. En ik wéét het, want ik was zelf ook zo’n fotograaf – de angst voor het nieuwe. Maar de waarheid is: ik zou nooit meer zonder kunnen. Stel je de fotografie eens voor zonder Photoshop. Zouden we nog terug kunnen? Zouden we nog terug willen..?”
“En hoe kom ik hierop? Vorige maand stond Iggy Pop voor mijn lens: een langgekoesterde droom! Al een aantal keren had ik hem ‘bijna’ voor mijn lens, de afgelopen dertig jaar, maar steeds ging het nét op het laatste moment weer niet door. Iggy is voor mij het perfecte canvas voor zwart-witfotografie: wat een prachtige doorleefde kop! Een hoofd dat het hele verhaal over de rock-’n-roll vertelt. Na het korte shootje zei Iggy: ‘And don’t you even think about fucking photoshopping me!’, waarna hij lachend wegliep. Zijn manager legde nog even uit dat een tijdschrift hem zó vreselijk bewerkt had de maand daarvoor dat ze werkelijk twijfelde of ze misschien de verkeerde foto’s hadden doorgestuurd. ‘Wie haalt de rimpels van Iggy nou weg? Dat is zijn levenswerk!’, proestte de manager het uit.”
“Het valt mij inderdaad op dat ik mannen vaak juist meer ‘clarity’ geef en vrouwen minder. Toch alles een beetje zachter maken dan wat die (té) scherpe camera’s van tegenwoordig allemaal laten zien. Thuis heb ik een prachtige foto van mijn moeder uit de jaren vijftig hangen, met een duidelijke airbrush-laag eroverheen. Ook toen al werd de boel besodemieterd. Mensen wat mooier maken dan ze werkelijk zijn, is dus niks nieuws. Maar van koppen zoals deze moet je gewoon heel erg afblijven!”
Tekst: William Rutten
