De maan
Ik hoor jullie nu bijna denken: wat moet een foto van de maan nou in William Rutten’s fotocolumn? Net als jullie heb ik tijdens de lockdown ook veel thuisgezeten en kreeg ook ik te maken met de supermaan die ’s nachts door mijn ramen brandde. Misschien was het de verveling, maar die volle maan werd een obsessie. Ze was zo groot en imposant dat ik er wel een foto van moest maken, elke maand weer. En wat een mazzel: ik bezit een 600mm lens en ik heb daar ook nog eens een converter voor, dus hup, 1200mm binnen handbereik. En zo bracht ik nachten door in de tuin van mijn studio met mijn grote lens op een statief, wachtend op de mooiste momenten. Ik denk dat het door de schonere lucht kwam omdat er geen luchtverkeer was en er ook minder auto’s reden; alles was zo helder! Lekker op 1200mm, F8, 1/250s, ISO 100 en schieten maar. Waarom had ik dit nog nooit eerder gedaan, wat was dit leuk! Ik schoot zelfs zoveel foto’s van de maan dat mijn vrouw zich al zorgen begon te maken. “Ze is elke maand hetzelfde hoor”, zei ze lachend. Ik plaatste een maanfoto op mijn Instagram en hij ging door het dak; duizenden likes. Ik was dus niet de enige supermaan-fan.
Inmiddels is ze alweer een stuk verder weg en kleiner. Maar als ik aan de lockdown denk, dan denk ik aan de maan, mijn ‘lockdownsupermodel’. Want wat is zij toch enorm bijzonder en imposant… En wat is fotografie toch geweldig, dat het mij nog steeds kan verrassen! Misschien toch maar eens ingaan op die uitnodiging van een bekende natuurfotograaf om een dagje met hem mee te lopen; wie weet vind ik ook dat veel leuker dan ik nu denk. Nooit te oud om te leren!
Lees ook het stukje van William Rutten over Andre Hazes en Andre Hazes Junior https://focusmagazine.nl/2020/10/19/william-rutten/
