Ik kreeg de vraag wat mijn favoriete foto was die ik in 2019 had gemaakt. Dat vind ik altijd een moeilijke vraag, ook omdat mijn geheugen mij dan vaak in de steek laat. Maar dit keer wist ik meteen wat die foto moest zijn. Ik schiet nog veel concerten en dat is niet altijd even makkelijk. De krenten in de pap zijn natuurlijk altijd de shows die je van het begin tot het eind en vanaf elke plek vast mag leggen; dan kun je meer diversiteit schieten. Deze show van André Hazes was de laatste van zijn reeks Ahoy concerten. In Ahoy leg je als fotograaf heel wat kilometers af.
Je schiet wat overzichten vanaf de tweede ring, vanuit het publiek omdat je handjes in beeld wil, voor-zijkant en van achteruit het podium. Je fotografeert vanaf elke plek, om maar iets speciaals te kunnen maken. Vlak voor het laatste nummer twijfelde ik nog, zou ik het vanuit de pit doen, zodat je de hele band aan het einde bij elkaar in beeld krijgt? Of juist van achteren vanaf het podium, met de zaal in beeld erbij? Ineens kreeg ik het zoontje van André Hazes aan de zijkant van het podium in het vizier en toen begon ik nog harder te twijfelen.
Want van voren weet je zeker dat je ze goed in beeld krijgt, maar van achteren zou het wel specialer kunnen zijn, met al het publiek erbij… Maar alleen van de achterkant zou ook heel saai kunnen zijn… Ik moest snel beslissen en dacht fuck it, ik neem de gok. Liever een speciaal beeld, dan op zeker spelen met een foto die iedereen vanuit het publiek ook had kunnen nemen met een telefoon. Ik sloop de bühne op en verschool mij achter de drummer, zodat niemand mij zag. Aan het einde van het nummer kwam inderdaad kleine Dré op, die bij André Hazes in zijn armen kroop.
Ik stond pal achter ze met mijn 70-200mm en schreeuwde in mijzelf, kom op, draai je om!! Alsof ze mij hoorden, keken ze elkaar een fractie van een seconde aan en er volgde een prachtig vader-en-zoonmomentje, met een vertederende kus voor een vol Ahoy en de zaal stond op zijn kop. Ik had letterlijk twee beeldjes, zo snel was het, maar mijn gok had de jackpot opgeleverd! Dit is de foto die kleine Dré later thuis heeft opgehangen; dit was de enige foto met historische waarde die ik de hele avond had geschoten.
Toen de corona al dik drie maanden onderweg was, kwam ik André tegen bij een tv-programma en ik vroeg hem hoe hij het tijdperk had doorstaan met zijn gezin. Hij was eerlijk en zei dat hij waanzinnig had genoten van zijn zoontje, omdat hij de afgelopen jaren alleen maar aan het rennen en vliegen was geweest. Ineens kwam er ook bij hem het besef dat velen van ons kregen: inderdaad, geweldig, zo’n volle zaal, al die fans, al dat succes! Maar je eigen kind… Nothing Else Matters.
William Rutten: instagram.com/williamrutten
