De Tamron SP 35mm F1.4 DI USD is in Japan ontworpen en wordt in China geproduceerd. Door de lichtsterkte is het een relatief groot en zwaar objectief, dat leverbaar is voor full-frame spiegelreflexen van Canon en Nikon. Het optisch ontwerp is voorzien van veertien lenzen inclusief drie geperste asferische elementen en vier van LD-glas. Hierdoor was er volgens Tamron geen ruimte voor de VC-beeldstabilisatiemodule, in tegenstelling tot in andere recente SP-modellen.
Op meerdere kwetsbare plekken is het objectief afgedicht tegen indringen van vocht en stof. Het scherpstelvenster toont met name in het dichtbijgebied tot 0,3 meter royale opgaven in meters en feet. Vreemd genoeg ontbreken scherptediepte-markeringen. Verder biedt de buitenkant alleen een AF/MF schuif en een soepel draaiende 33 mm brede scherpstelring, klasse! Het objectief wordt inclusief een kunststof zonnekap en een pouch geleverd voor € 999,-. De concurrentie vraagt voor dit type objectief veel hogere prijzen: Canon € 1.875,-, Nikon € 1.899,- en Sony € 1.499,-. Alleen de Sigma Art-lens is met € 799,- duidelijk lager geprijsd en mede daardoor de grootste concurrent.
Functies en beeldkwaliteit
De ingenieurs kregen de vrije hand om een zo goed mogelijk ontwerp te maken. Fluorcoating werd gebruikt om vocht en vet (vingerafdrukken!) op de frontlens niet te laten hechten, en de BBAR-coating werd verbeterd om effectiever overstraling en reflecties te weren. De autofocus werd geoptimaliseerd met een Dynamic Rolling-cam Mechanism en het elektromagnetisch werkend diafragma behoudt nu ook bij de kleinere openingen een ronde vorm. De autofocus reageert snel en precies op de Nikon D810-testcamera. Het geluid is beperkt tot minimale ‘tikjes’. Ik heb – nog – zonder Lenscorrecties getest. Daardoor zie je bij volle lensopening enige vignettering, maar de vertekening en chromatische aberratie zijn op een verwaarloosbaar laag niveau. Lichtcirkels in de hoeken worden op volle lensopening enigszins als ‘kattenogen’ weergegeven. Het contrast is dan al heel goed, iets minder in de hoeken, maar een stop diafragmeren doet het scheidend vermogen stijgen en neemt een groot deel van de vignettering weg. Een herkenbaar en klassiek patroon. Diafragma F2.8 laat topkwaliteit zien en dat blijft zo tot en met F8. Ook de close-up weergave blijft mooi, zonder hoekvervorming.
Vergeleken met…
Natuurlijk kon ik de vergelijking met de Sigma 35mm F1.4 DG HSM Art niet uit de weg gaan. Deze reportagelens behoort ook tot de absolute top en wordt algemeen als een uitstekend alternatief gezien. In de vergelijking valt op, dat de Tamron op F1.4 een fractie scherper en iets contrastrijker presteert. De autofocus van Sigma reageert iets minder alert. Daar staat tegenover dat de coating iets beter overstraling corrigeert. Let wel: We hebben het hier over waarnemingen uit deelvergrotingen van 100%; muggenziften op pixelniveau dus!
Conclusie
De kwaliteiten van deze lichtsterke Tamron SP 35mm F1.4 DI USD hebben me helemaal overtuigd. Tamron heeft de belofte waargemaakt en een dijk van een reportagelens uitgebracht. Echter, en dat moet gezegd, zónder beeldstabilisatie, waar men zo prat op gaat in de overige SP-modellen, dat is toch een compromis. Deze lens is er voor de fotografieliefhebbers, die anders voor een Leica Summilux- of Zeiss-lens zouden kiezen. Onder de 35 mm AF-lenzen kent deze Tamron-lens haar gelijke niet.
Een fraaie test van het 35 mm optiek, gemaakt door de beste van de “Japanse Grote Drie”.
Bij mij, niet ergens in een kast, maar gewoon voor het grijpen, staan de onverwoestbare Tamron Auto 1 : 3,5 – 200 mm en de Tamron Auto 1: 2,8 – 35 mm uit 1967.
Het ware interessant geweest, wanneer van vier generaties Tamron 35 mm uit 1963, 1967, 1979 en 2019 de resultaten in de review waren getoond.
Dit geteste optiek komt meer tot zijn recht, wanneer het ingezet wordt bij een reportage. Met diafragma f/1,4 onder slechte lichtomstandigheden. “Available Light” heette dat vroeger. Een foto zonder flitslicht van het bruidspaar in de kerk. De minister, die de pers te woord staat. Een terras bij avond in Parijs. En als er op dertig centimeter gefotografeerd moet worden, kies dan de wijnglazen op hetzelfde Parijse terras.
In de wiskunde heet het “een vergelijking met één onbekende”. In de test worden hier de kwaliteiten van de Sigma 1 : 1,4 – 35 mm genoemd; helaas worden niet de resultaten getoond.
Lichtsterke optieken zijn altijd zwaarder en groter dan de minder lichtsterke. Het zou de test ten goede komen door de voordelen van asferische optieken te noemen.