“‘Maar William, even over deze foto… hoort Beau dan niet rechts te staan? Graag jouw visie er op. Als ík zo’n foto maak, zeggen ze dat die fout is. Mensen moeten in de ruimte kijken, zeggen ze dan…’ Dat kreeg ik als commentaar toen ik dit beeld op Facebook plaatste. Maar ook iemand die zei: ‘Wat ik aan jouw werk bewonder, is dat je vaak geportretteerde mensen naar het kader van je plaat laat kijken, en niet zoals de gouden regel je model de ruimte in laat kijken van het kader. Top!’”
“Ik hoor dat zó vaak: ‘de gouden regels en de wetten van de fotografie’ en hoe ‘iets hoort’. Wie bepaalt dat eigenlijk? Waar is het wetboek van de fotografie..? Ik ben juist de fotografie in gegaan omdat daar geen wetten zijn – werkelijk niet één wet of regel! Ik denk dat ik mijn school vooral niet heb afgemaakt omdat ik slecht tegen alle regeltjes kon. Je móét dit, en je móét dat… Ik moet helemaal niks, dacht ik dan altijd. Fotografie was mijn redding: hier ‘moest’ ik niets meer dan mijn stinkende creatieve best doen. Nee, een foto hoeft niet altijd scherp te zijn, niet altijd het verwachte kader te hebben, de kleuren te hebben die je verwacht. Dat is toch juist het mooiste van fotografie..? Ieder mag doen wat hij of zij wil. Je kunt het volledig eigen maken op die manier.”
“Ik doe dit soort kaders vaak niet eens bewust. Ik vind het gewoon mooi. Het maakt mij nieuwsgierig – je weet als toeschouwer niet waar de persoon naartoe kijkt. Waarom ik bij deze foto van Beau ervoor koos om hem zo aan de rand te zetten, is heel simpel. Beau is in zijn hele leven al de man die alles precies doet zoals hij dat wil. Een hele eigenwijze perfectionist. En die uitstraling kon ik met deze simpele uitsnede verduidelijken.”
“Lieve fotograaf, er zijn geen regels en wetten. Knoop dat nou eens goed in je oren. Durf anders te zijn tussen al die miljoenen fotografen. Laat niemand je vertellen hoe jij je werk moet maken, want het is jouw werk! En als iemand aan je vraagt: ‘Waarom heb je ervoor gekozen om..?’, nou, omdat jij dat mooi vond, daarom! En stel je voor dat iedereen toch eens precies hetzelfde zou maken ‘omdat het de gouden regel is’… brrrrrr!”
Tekst: William Rutten
