Huis Marseille presenteert een retrospectief van de Spaanse fotograaf Carlos Pérez Siquier (1930-2021). Pérez Siquier bekleedde een sleutelpositie in de Spaanse fotografie; eerst door zijn neorealistische werken in zwart-wit en later als pionier van de kleurenfotografie. Het werk van Pérez Siquier is niet alleen een belangrijke getuigenis van de ontwikkeling van de Spaanse fotografie, maar ook van de culturele en sociaal-economische transformatie van het naoorlogse Spanje.
In het werk van Carlos Pérez Siquier staan spontaniteit, belangstelling voor de menselijke conditie, ironie en een besef van de kracht van de fotografische blik centraal. In zijn oeuvre, dat meer dan 60 jaar omspant, deelt hij zijn verbazing over het alledaagse met de kijker. Op de tentoonstelling is een overzicht van zijn belangrijkste series te zien, gemaakt tussen 1957 en 2018. Van zijn vroegste werk in zwartwit, gekenmerkt door een scherpe sociale kritiek, tot zijn latere series in kleur, die het Spanje tonen van de naoorlogse jaren van het Francoregime – een tijd waarin een ogenschijnlijk vrije en ‘moderne’ consumptiemaatschappij begint te ontstaan. Ook latere series, waarin de harde contrasten van zijn vroege jaren vervangen zijn door meer poëtisch, introspectief werk, maken deel uit van de tentoonstelling.
Carlos Pérez Siquier werd gezien als een buitenstaander in de Spaanse fotografie, omdat hij altijd bleef wonen en werken in zijn geboortestad Almería, een perifeer gelegen kustplaats in het zuidoosten van het Iberisch Schiereiland. In zijn vroegste series is een arme volkswijk van deze stad, bekend als La Chanca, een terugkerend onderwerp. Pérez Siquier heeft een diepe bewondering voor de strijdlust van de inwoners en wil hun manier van leven en sociale interactie op waardige wijze vastleggen. De fotoreportage La Chanca vormt een belangrijk onderdeel van de tentoonstelling. In deze serie legt Pérez Siquier – eerst in zwart-wit en later in kleur – door middel van spontane fotografie, de identiteit van de volkswijk vast, voorbij de armoedige en desolate omstandigheden die hij er aantreft. Hij geeft de bewoners een eigen stem en introduceert een nieuw element binnen het neorealistische genre: humor.
Een ander belangrijk thema in de tentoonstelling is het gebruik van kleur. In de jaren zestig gaat Pérez Siquier met kleurenfilm werken en maakt hij verzadigde, sterk contrasterende beelden. Zijn beelden weerspiegelen de nieuwe kitscherige consumptiemaatschappij, die voortkomt uit het groeiende massatoerisme aan de Middellandse Zeekust. Voor Pérez Siquier is dit een fenomeen dat hij met een mengeling van belangstelling en verbijstering gadeslaat. Hij gebruikt kleur in eerste instantie om La Chanca vast te leggen in de series La Chanca en Color (1962-1969) en lnformalismos (1965). Maar met name de serie La Playa (1972-1980), waarin hij inzoomt op de golf van toeristen die de stranden van Almería en de rest van de Spaanse Mediterráneo overspoelt, maakt van Pérez Siquier een pionier op het gebied van kleurenfotografie – een techniek die destijds weinig aanzien had als artistiek medium.
Carlos Pérez Siquier was ook een drijvende kracht achter de Spaanse AFAL-groep (Agrupación Fotográfica Almeriense), het meest invloedrijke fotografiecollectief van zijn tijd. Samen met voorzitter José María Artero richt hij het tijdschrift AFAL op. Hiermee creëren zij een belangrijk platform voor hun eigen werk, maar ook bieden zij een podium aan de interessantste, innovatiefste en invloedrijkste jonge Spaanse fotografen uit hun tijd. De AFAL-groep wordt inmiddels gezien als de belangrijkste moderniserende beweging in de geschiedenis van de Spaanse fotografie. In de tentoonstelling is een selectie van de uitgaven van AFAL te zien.
Carlos Pérez Siquier – Kleuren en contrasten van Spanje
t/m 18 jun | Huis Marseille
