Er is ongetwijfeld in de archieven van natuurfotografen gezocht, al was het maar voor de beeldvorming. Dan moet al snel duidelijk zijn geworden dat dit plaatje nergens te vinden was en dat het zelfs geen zin had een natuurfotograaf naar de flamingo-kolonie op Bonaire te sturen. Want een plek met enkel flamingo’s – keurig op een rij, allemaal met de snavels in dezelfde richting – die bestaat niet.
Daarom werd Hans Kroeskamp gebeld. Geen natuur- maar een reclamefotograaf. Iemand die uit niets een illusionaire wereld schept. Kroeskamp nam de Britse modelmaker Ronald Corry in de arm. Of hij tien levensechte flamingo’s kon maken. Uit de vrieskast van de London Zoo kreeg Corry een dood exemplaar waarvan hij een mal maakte en daarvan afgietsels, die individuele trekjes kregen. We zien er tien, maar alle kans dat het er elf zijn geweest. Om speelruimte te hebben en tegen het stukgaan.
Als opnamelocatie werd de toen grootste studio van Amsterdam geboekt, Studio Angel aan de Danzigerkade. Daar werd een achter-gronddoek aangebracht waarop tropisch morgenrood geschilderd was.
Er werd droogijs gebruikt om een laaghangende ochtendmist te suggereren en de studiovloer ging onder water. Eerst met een laagje van vijf centimeter en toen dat niet voldoende naturel reflecteerde, werd die hoeveelheid verdubbeld. Studio Angel was 60 meter lang, 19 meter breed en 9 meter hoog. Het deel dat onder water kon, mat 45 bij 15 meter. Omdat de bak lekte en loskomende vloerbedekking naar boven dreef, moest die 2 keer worden gevuld. In totaal kostte dat 135 duizend liter water.
Kroeskamp maakte een reeks proefopnames op grootformaat. Dia’s van 8 x 10 inch. Hij experimenteerde met lichtbronnen, rookgeneratoren en verschillende lenzen, waaronder 500 en 600 millimeter. Na elke reeks gingen de belichte films naar het vaklab elders in de stad en wachtte iedereen tot die ontwikkeld waren. Aan het einde van de sessie, na goedkeuring van de definitieve opnames, werd de studio in de oorspronkelijke staat teruggebracht. Schoon, droog en netjes terug naar wit geschilderd. Dan zijn vijf werkdagen zo om. Als het er niet meer waren.
Dit beeld voor AKZO is een van de beste Nederlandse reclamefoto’s aller tijden. Een mijlpaal, voorbeeld van de overtuigingskracht van enkele begeesterde, creatieve reclamemakers die met minder dan het allerbeste geen genoegen namen.
Gek genoeg heeft de Art Directors Club Nederland, de ADCN – de hoogste instantie in ons land als het om het beoordelen van creatieve reclame gaat – de betekenis van dit beeld niet gezien. De jury die zich dat jaar boog over de deelbekroning fotografie, vond de foto van de flamingo’s teveel een stockfoto en wilde er daarom geen prijs aan toekennen.
Een van de meest opmerkelijke foto’s uit de Nederlandse reclamefotografie werd daarom niet bijgezet in de jaarboeken. Onbegrijpelijk.
Dit beeld is ook het einde van een tijdperk.
Rond de tijd dat Hans Kroeskamp deze foto in Studio Angel maakte, experimenteerde het bedrijf Digital Visuals luttele kilometers verderop met de eerste Quantel Paintbox, een computer om beeld te manipuleren. Niet veel later, op 19 februari 1990, zou softwarebedrijf Adobe versie 1.0 van het door Thomas Knoll ontwikkelde beeldbewerkingsprogramma Photoshop lanceren. Waarna dit soort beelden niet langer in de camera, maar in de computer tot stand kwamen.
Art director: Gerard van der Hart
Copywriter: Hans Born
Engelse vertaling: John Ellis
Fotograaf: Hans Kroeskamp
Model-maker: Ronald Corry
Bureau: PMSvW/Y&R
Adverteerder: AKZO
Jaar: 1989
(Met dank aan Coloron, Haarlem)
Lees hier Reclamefotografie 12: Mercedes-Benz
