“Ik heb het gebruik van continulicht heel lang weten te vermijden . Het was jarenlang flitslicht of daglicht voor mij. Toen ontdekte ik Kino Flo-licht in Los Angeles en er ging een nieuwe wereld voor mij open: een perfecte controle over mijn daglicht via een lamp! En zo ging ik steeds meer experimenteren met kunst- en daglichtlampen de afgelopen jaren.”
“Eén ding werd mij snel duidelijk: goedkope lampen waren niet zo kleur(temperatuur)vast. Dus wilde ik gebruikmaken van dit soort licht, dan moest ik diep in de buidel tasten! En zo vond ik het leuk om na mijn geplande shoots mijn modellen te ‘misbruiken’ om eens de mogelijkheden van continulichtgebruik goed te testen.”
“Ik kwam in een wereld terecht van heel erg veel merken waar ik nog nooit van gehoord had, en waarin ik door de bomen het bos niet meer zag. Wat was nou wél goed en vooral: wat niet? En zo kwam ik uiteindelijk bij BBP Light in Amsterdam terecht: een bedrijf dat met name gespecialiseerd is in licht voor film- en tv-producties. Nieuwsgierig als ik ben, kon ik daar al mijn vragen afvuren over de verlichting die ze verkopen. En zo kwam ik al snel uit bij de Rotolight: een in kleurtemperatuur verstelbare ledlamp die ook nog eens kan flitsen! Ik woonde een workshop van ze bij en was overtuigd – díé wilde ik hebben!”
“Nog maar net aangeschaft en ze lieten mij een nieuw lampje zien: de Sumolight. Een klein rechthoekig kastje met ledlampjes, die ook in kleurtemperatuur verstelbaar bleken te zijn. En zie ik iets nieuws, dan word ik hebberig… Dus mocht ik het kleine kastje vrijblijvend testen. Na mijn shoot met de prachtige GTST- en Dance Dance Dance-ster, Robin Martens, kon ik het niet laten om heel even een paar plaatjes met het nieuwe lampje te schieten. En dat had ik beter niet kunnen doen, want de lamp en ik werden spontaan verliefd op elkaar… De resultaten uit het kleine monster waren verbluffend. Wat is er toch een hoop gebeurd op lichtgebied, de laatste jaren! Binnenkort is sjouwen met al die grote zware spullen overbodig: alles zal kleiner en kleiner worden met enorme lichtopbrengsten. Tja, en onze camera’s worden ook steeds lichtgevoeliger – weg met die ISO 100! De ontwikkelingen gaan zó snel op dit moment dat je als fotograaf gewoon niet meer weet wat je moet kopen. We worden ingehaald door de techniek in een Thalys-vaart. Wat je nu koopt, is morgen alweer verouderd, maar waar gaat dit eindigen?”
“Volgens mij heeft elke fotograaf er last van: de ‘koopziekte’. Veel te vaak schaf ik al dingen aan die ik achteraf niet echt nodig bleek te hebben. Gisteren zag ik de nieuwe Hasselblad-middenformaatcamera, die op een pocketcamera lijkt. Tja, die staat dan toch meteen weer op een van die vele verlanglijsten van mij… Het is erg moeilijk om op dit moment als fotograaf het geld op je rekening te houden met al dat moois op de markt. Heb ik het allemaal echt nodig..? Nee. Maar het kleine kind in mij wordt nog steeds zo zielsgelukkig als-ie weer een nieuw speeltje erbij heeft dat mijn werk naar een hoger niveau tilt. En of dat ook écht zo is..? Waarschijnlijk niet – dat maak ik vooral mijzelf, mijn vrouw én mijn bankrekening wijs! 🙂 ”
Tekst: William Rutten
