Dat Londense werkadres omvatte meerdere fotostudio’s, zodat sets konden blijven staan terwijl in een andere ruimte alvast een volgende set gebouwd werd. Assistenten die zich genoeg ontwikkeld hadden om hun eigen weg te gaan, mochten bij Lester Bookbinder in het pand blijven en een van de studio’s gebruiken. Zo hielp hij hen zelfstandig te worden.
In 1960 begonnen drie Britse heren van middelbare leeftijd – John Pearce, Ronnie Dickenson en John Collett – een reclamebureau; Collett, Dickenson, Pearce (CDP). John Pearce zag een plek in de markt voor goede reclame zonder dat daar een gigantisch advertentiebudget voor nodig was. Reclame die opviel, bewust werd waargenomen en onthouden. Het werk van CDP leunde op sterke ideeën. Ideeën die groter waren dan een enkele advertentie. Krachtige ideeën die geschikt waren voor zowel print als voor televisie. Zo ontstonden legendarische campagnes voor Hamlet-sigaren, voor Benson & Hedges-sigaretten, voor Heineken-bier en voor Clark-schoenen. Frank Lowe, die van 1972 tot 1981 Managing Director was van CDP, bond zijn creatieven op het hart om lastig te zijn. Lowe was wars van gemakkelijke oplossingen en mordicus tegen het sluiten van compromissen.
Perfectionistisch
Waar CDP een nieuwe standaard zette voor de reclame, deed Lester Bookbinder dat voor de commerciële fotografie. Als de art directors van CDP al moeilijk waren, dan was Lester Bookbinder lastig in het kwadraat. Extreem veeleisend in zijn streven naar volmaaktheid. Perfectionisme kan een vorm van onzekerheid zijn. Bang dat het niet goed genoeg is, drijf je jezelf en anderen tot het uiterste. Maar perfectionisme kan ook gewoon zijn wat het is: de wens om met niet minder dan het beste genoegen te nemen. Omdat je ‘het boze oog’ hebt en elke onvolkomenheid ziet. Hoe het ook zij, om tot het uiterste te gaan moet je hoge eisen durven stellen. Aan jezelf en aan anderen. En Bookbinder dúrfde eisen te stellen. Hij kon eindeloos met producten schuiven, urenlang op enkele vierkante centimeters in de weer zijn voordat hij tevreden was.
En toch was Bookbinder een bescheiden mens. Van zichzelf zei hij: “Ik ben gewoon een commerciële fotograaf en zeker geen kunstenaar. Ik ben goed in het herkennen van positieve aspecten in eenvoudige voorwerpen. Ik heb het vermogen om schoonheid te zien in triviale zaken.” Toen hem gevraagd werd zijn top drie van beste fotografen te noemen, antwoordde hij “Irving Penn, Irving Penn en Irving Penn.” Terwijl Bookbinder van vergelijkbaar niveau was en minstens zo veeleisend. Iemand die buiten de reclamewereld een grotere reputatie had verdiend. Maar dat wilde hij niet. Het was gewoon gebruiksfotografie wat hij maakte.
Art director: Graeme Norways
Copywriter: Nick Hazzard
Invloedrijk
In Nederland keken de eerste reclamefotografen met iets van radeloosheid naar Bookbinders’ stillevens. Hoe kreeg die dit in vredesnaam voor elkaar? Een glas met condensdruppeltjes aan de buitenkant en ijsblokjes erin. In een studiosetting, onder hete fotolampen. Zonder dat de druppels uitliepen, zonder dat de ijsblokjes smolten en zonder dat de drank in het glas door ijswater verdund werd en lichter kleurde. Wij waren dan ook onbekend met ijsblokjes van glas of plastic en condensdruppels van glycerine.
Iedere commerciële fotograaf van enige betekenis is op een bepaalde wijze schatplichtig aan Lester Bookbinder. Deze fotografen hebben als assistent of stagiaire in zijn studio gewerkt of ze hebben de kneepjes van het vak bij een van zijn vroegere assistenten of stagiaires geleerd. Of ze hebben gewoon goed naar zijn werk gekeken!
Brian Morris leerde het van Bookbinder, Bert Teunissen en Jan Zwart leerden het van Morris, Marieke van der Velden leerde het van Zwart. Paul Ruigrok leerde het van David Montgomery.
Eind jaren ‘60 verdween Bookbinder uit het zicht. De geboortegolf kwam aan de macht en die hanteerde de rigide regel dat niemand boven de dertig te vertrouwen was. Bookbinder liep toen al tegen de veertig.
In de jaren ‘70 was art director Graeme Norways zo briljant om Bookbinder in te schakelen voor White Horse Whisky wat resulteerde in fabelachtig mooie foto’s en een ware ‘Bookbinder-revival’.
Op 9 januari 2017 overleed Lester Bookbinder, 87 jaar oud. Zonder veel aandacht in de media, zonder dat hij het podium kreeg waar hij recht op heeft. Het is niet anders. Old photographers never die. They just go out of focus.
Harveys Bristol Cream 
Art director: Bob Byrne
Copywriter: Alan Parker
Fotograaf: Lester Bookbinder
Bureau: Collett Dickenson Pearce (CDP)
White Horse whisky
Art director: Graeme Norways
Copywriter: Nick Hazzard
Deze bijdrage is gepubliceerd in Focus 2-2018
