Scheveningen door het oog van vier fotografen
Museum Panorama Mesdag presenteert onder de titel CANDID ruim zeventig foto’s van het hedendaagse strandleven. De beelden zijn in opdracht van het museum gemaakt door vier aanstormende Haagse fotografen die voor de gelegenheid een collectief hebben gevormd: Giedo van der Zwan, Mirjam Rosa, Merel Schoneveld, en Sandra Uittenbogaart. Samen geven ze een tijdsbeeld van Scheveningen, dat zowel actueel als nostalgisch is.
Belangstelling voor de diversiteit van de badplaats vormt de gemeenschappelijke deler van het collectief, waarbij de fotografen elkaar uitdagen en inspireren. Door hun lens gezien worden gewone mensen in alledaagse situaties met de herkenbare badplaats op de achtergrond bijzonder, onalledaags en wonderlijk in beeld gebracht. Ze doen dit zonder te ensceneren en zonder een oordeel te vellen.
Het collectief heeft elkaar tijdens het werkproces ook gefotografeerd en het resultaat is te zien in CANDID. Filmmaker en straatfotograaf Bas Hordijk toont in een film bovendien zijn blik op de werkwijze van de vier fotografen. Tijdens de tentoonstelling zijn er diverse activiteiten: onder meer thema- en discussieavonden over fotografie, maar ook masterclasses door de fotografen zelf en een fotospeurtocht voor kinderen.
CANDID
Panorama Mesdag
Zeestraat 65, Den Haag
t/m 20 sep
panorama-mesdag.nl
Merel Schoneveld 1983
Merel Schoneveld vertelt niet graag inhoudelijk iets over haar foto’s. Haar werkwijze is heel intuïtief, waarin zij blootlegt hoe zij naar de wereld kijkt: met een vleugje idealisme en melancholie. Ze zoekt naar schoonheid, maar vindt vaak vervreemding. En dat brengt ze samen. Het is aan de mensen zelf om vervolgens die schoonheid te vinden en hun eigen verhaal te maken. Merel werkt sinds 2016 eigenlijk bij toeval als straatfotograaf. Ze probeerde een oude camera uit en raakte gedreven; zo vaak als ze kan fotografeert ze nu op straat. Fotografie werd voor haar behoorlijk serieus toen haar werk internationale erkenning kreeg. In ieder beeld legt de fotografe haar eigen beleving van de badplaats vast, gedreven door idealisme, nostalgie en esthetica, echter zonder deze op te dringen. Merel creëert haar wereld in zwart-wit, vormgegeven in structuren en lijnen, waaruit een sfeervol en tegelijkertijd vervreemdend beeld ontstaat. Bijna obsessief zoekt ze naar de juiste compositie, door haar onderwerp net zo lang te bestuderen of iemand net zolang te volgen tot alles op zijn plaats valt. Binnen dit project is zij ook gaan experimenteren met film, waarvan het resultaat ook te zien is in CANDID.
merelschoneveld.nl
Giedo van der Zwan 1967
“Ik fotografeer al sinds mijn elfde maar pas drie jaar geleden ontdekte ik straatfotografie.
Al snel besloot ik om me aan één project te wijden: de Scheveningse badcultuur. Dat had een reden: mijn familie komt namelijk uit Scheveningen. Mijn opa had er vroeger een viswinkeltje en mijn vader groeide daar op. Hun verhalen over armoede en gevaar schetsten een heel ander beeld van het strand en de zee dan wat je nu ‘op Scheveningen’ beleeft. Dit schrille contrast trok mij aan en ik besloot de moderne badcultuur van dichtbij vast te leggen: op de boulevard. Op het strand. En op de Pier. Met een kleine camera, zodat ik dichtbij mensen kan komen. Ik benadruk vooral de absurde kant van de badcultuur graag met scherpe, nietsontziende en kleurrijke beelden van strandtaferelen. Ik gebruik flits om een studio-achtige look te creëren in situaties die allesbehalve geënsceneerd zijn. Mijn project is in 2018 in boekvorm uitgekomen onder de titel Pier to Pier en mijn werk heeft in levensgrote prints, een half jaar lang in weer en wind bovenop de Pier gestaan. In Panorama Mesdag toon ik recent werk uit dit project van de afgelopen twee jaar.”
giedovanderzwan.com
Sandra Uittenbogaart 1975
“Ik werk als zelfstandig redacteur en fotografe. Acht jaar geleden ben ik begonnen met fotograferen en heb ik sindsdien de camera niet meer losgelaten. Mijn fotografie beperkt zich niet tot een bepaald genre, het omvat vele, waaronder documentair, straat, portret en stilleven. Maar een zekere verstilling, harmonie, en zorgvuldige composities kenmerken wel mijn stijl. Samen met een vrij sterk grafisch oog. Twee jaar geleden heb ik in eigen beheer een fotoboek over Scheveningen uitgebracht, waarna de badplaats mij niet meer heeft losgelaten. Inmiddels ben ik er vele malen geweest om te fotograferen, deels alleen, deels met anderen uit ons collectief. Voor deze expositie heb ik onder meer een serie gemaakt van ‘zee-staarders’: mensen die zich op het strand verliezen in de oneindige horizon en voor even helemaal in hun eigen wereld zijn geraakt. De foto’s zijn in de winter genomen, met laag licht en een rustige zee, wat het gevoel van verstilling versterkt. Sowieso vind ik de winter een heel fijn seizoen om op het strand te zijn; het licht is prachtig, de elementen zijn ruig, de leegte immens. Niet altijd makkelijk voor een straatfotograaf, maar juist daardoor des te uitdagender.”
sandrauittenbogaart.nl
Mirjam Rosa 1982
“In 2017 werd ik moeder en begon ik met fotograferen. De straat op met mijn zoontje in de draagzak. Op slag verliefd was ik! De reuring van de straat, het natuurlijke licht en de emoties van de mensen. Vanuit mijn werk in de psychiatrie ben ik gewend om in te zoomen op mensen. Ik wil de echte mens leren kennen en dichtbij komen. Daarom ben ik al snel portretten gaan maken. Vaak van mensen met een bijzonder levensverhaal. De portretten die ik maak zijn rauw en intiem. Voor dit project over Scheveningen koos ik voor niet geënsceneerde portretten. Veel van mijn foto’s zijn ‘fout’; ik lap aardig wat klassieke fotografieregels aan mijn laars. Ook kroop ik letterlijk dicht op de huid van de mensen om veel details te laten zien. Details onderscheiden mensen namelijk van anderen en vertellen wie je echt bent. Mensen lieten me heel dichtbij komen en merkten me vaak niet op. Het ontroerde me dat ze zo in hun eigen wereld waren en mijn nabijheid toelieten.”
mirjamrosa.nl
Dit artikel heeft eerder gestaan in Focus 4- 2020
